~ Rozdział 1 ~

All we need is just a little patience

 

   Od dłuższego czasu chodziłam zapłakana po ulicach Los Angeles i nie potrafiłam znaleźć miejsca dla siebie. Opowiadać o tym, co się stało, nie będę, gdyż jest to jedynie długa, nudna i nieporuszająca nikogo historia. W każdym razie przemieszczając się po jednej z ulic, natknęłam się na pewien bar. Kiedy zajrzałam przez okno, zauważyłam, iż zgromadzeni tam ludzie bawią się świetnie. Pomyślałam, że skoro i tak dobija mnie uczucie samotności, nie będę myślała dwa razy i...

   - Prześpisz się z Axlem - rzucił nagle pijany, ciemnowłosy mężczyzna.

   - Slash! - burknęłam zniesmaczona w kierunku burzy loków, ponieważ nie byłam w stanie odnaleźć jego twarzy.

   - Ja już mówiłem coś na ten temat – powiedział rzekomy Axl, który każde słowo niemalże przeliterował. W sumie nikt, kto zna wokalistę Gunsów, nie powinien być zdziwiony taką formą wypowiedzi. Półprzytomny, pijany, naćpany. Długo by wymieniać, jednak nie chcę przecież nikogo zrazić do naszego rudego przyjaciela.

   Wszyscy członkowie zespołu rzucili pytające spojrzenia na Axla.

   - I taka właśnie sytuacja panuje w naszej grupie - powiedział oburzony Rose - nikt nikogo nie słucha.

   - Axelku, posłuchaj. Nawet jeśli ktoś zwraca uwagę na brednie, które są wypowiadane w takich okolicznościach, to, kurwa, sobie wyobraź, że rano i tak nikt niczego nie pamięta. Nawet osoba, która tak namiętnie przedstawiała swoje myśli - Slash próbował pocieszyć swojego przyjaciela, jednak Rudy i tak był już nieźle wkurzony. Spojrzał na gitarzystę spod opadającej grzywki, ale nie odezwał się ani słowem.

   W barze, w którym przebywałam razem z chłopakami, było okropnie duszno. A po takiej dawce zarówno alkoholu, jak i narkotyków doznania związane z brakiem dostatecznej ilości tlenu były okropnie spotęgowane. Kiedy Slash rozlał ostatnią kolejkę Danielsa, spojrzałam na każdego z osobna i stwierdziłam, iż jest to ten moment, w którym powinniśmy wracać do domu.

   Chłopaki chyba podświadomie czuli, że przedawkowali, gdyż bezproblemowo udało mi się wyciągnąć ich z pomieszczenia. Kiedy wyszliśmy przed budynek, spotkaliśmy się z przyjemnym powiewem sierpniowego wiatru. Nie widziałam potrzeby wzywania taksówki, ponieważ do miejsca, w którym Gunsi mieszkali, mieliśmy niecały kilometr drogi. Chciałam więc jak najszybciej tam dotrzeć, aby wreszcie delektować się snem we własnej sypialni. Jednak gdy postawiłam dwa pierwsze kroki, ktoś złapał mnie za nadgarstek. Kładąc drugą dłoń na moim biodrze, przyciągnął mnie do siebie.

   - Dokąd idziesz, maleńka? - wyszeptał znajomy głos tuż nad moim uchem.

   - Slash, uspokój się, jesteś pijany.

   - Ja? Ależ skądże.

   - Dobrze, powiedzmy, iż jest tak, jak myślisz. Czy teraz możemy iść już do domu? Bardzo chce mi się spać.

   - Spokojnie, kruszynko. Zaraz zadzwonimy po taksówkę i pojedziemy do mieszkania - powiedział i pocałował mnie w policzek. Niechętnie przyjęłam ten pocałunek, przepełniony nikotyną, alkoholem i narkotykami, jednak nic nie powiedziałam, lecz delikatnie się uśmiechnęłam.

   Nim rzekomy środek transportu dojechał, minęło dobre czterdzieści minut. Przez ten czas chłopaki zdążyli wstrzyknąć sobie heroinę dobre dwa razy. Przez cały okres oczekiwania na taksówkę, kilka razy zdążyłam popłakać się ze śmiechu. Mimo iż z mężczyznami znałam się niecałe pół roku, to wiedziałam, że było to moje ukochane towarzystwo i akceptowałam każde jego poczynanie, jednocześnie świetnie się przy tym bawiąc.

   Około piątej dojechaliśmy do mieszkania Gunsów. Idąc do swojego pokoju, marzyłam o tym, aby po prostu się wyspać. Dlaczego oni zawsze imprezują do upadłego? Ściągając spodnie na wysokości ud zauważyłam sporych rozmiarów siniaka. Strasznie zmartwił mnie ten widok, ponieważ bardzo dbałam o swój wygląd. Stojąc tyłem do wejścia, pochylona nad urazem, nie zauważyłam, iż drzwi mojej sypialni pozostały niezamknięte. Postanowiłam, iż zdejmę biustonosz, gdyż był to długi dzień i należało mi się choć trochę ulgi, jakkolwiek dziwnie by to nie zabrzmiało. Chcąc odpiąć i rzucić w któryś kąt pomieszczenia wspomnianą część garderoby, wodziłam bezskutecznie rękoma po plecach. Na chwilę jednak przystanęłam, gdy poczułam na barkach czyjś oddech. Nerwowo drgnęłam, jednak znajomy głos uspokoił mnie, szeptając mi do ucha:

   - Pozwól, że Ci pomogę. - Byłam na tyle zmęczona, iż pozwoliłam poratować się mężczyźnie. - Wiesz, że masz piękne ciało? - zapytał, obejmując mnie w pasie oraz całując po szyi i ramionach.

   - Wyobraź sobie, że kiedyś już mi to mówiłeś - powiedziałam stanowczo, delikatnie przygryzając dolną wargę.

   Dłonie mężczyzny błądziły po moim ciele, jednak gdy zatrzymały się na pośladkach, cicho jęknęłam. Uwielbiałam, gdy ktoś ich dotykał, a osoba, która to właśnie zrobiła, doskonale o tym wiedziała. Słysząc każdy jego oddech, czując każdy jego dotyk i pocałunek, ciekawość, odnosząca się wobec jego zamiarów, rosła w piorunująco szybkim tempie, pogłębiając jedynie uczucie podniecenia.

   - Axl, czy wiesz, że nikt jeszcze nie poszedł spać? Słyszałam was na dole. - Wokalista obrócił mnie w swoją stronę i przyciągnął do siebie. Gładził moje włosy i wpatrywał się w moje oczy.

   - Kochanie, wszyscy zasnęli. Naprawdę myślisz, że po tak męczącym dniu, ktoś wytrzymałby choćby godzinę bez krótkiej drzemki?

   - Wątpię - odpowiedziałam, przewracając teatralnie oczami, jednocześnie się przy tym śmiejąc. Czułam, jak Rose przygląda mi się z pożądaniem. Widziałam jego oczy, które wędrowały po każdym zakamarku mojego ciała. - Długo mnie obserwowałeś? - zapytałam, zaplatając swoje ręce na karku Axla.

   - Wystarczająco długo - uśmiechnął się, uwidaczniając tym samym swoją satysfakcję, i zbliżył się do mnie z zamiarem pocałunku, jednak ja jeszcze na chwilę się odsunęłam.

   - I co chcesz mi powiedzieć? Dobrze ci z tym, że podglądasz dziewczyny? W ogóle z czym do mnie przychodzisz? Wydaje mi się, że jestem za bardzo zmęczona i nie będę w stanie ci pomóc.

   - Aj, męska natura. Z zamiarem przespania się z tobą u ciebie w łóżku, bo moje jest... Zimne? Puste? Tak, dokładnie tak to wygląda. - Gdy zauważyłam nieco zmartwioną twarz Rudzielca bez zastanowienia go pocałowałam. Axl oczywiście odwzajemnił pocałunek. Czułam się cudownie. Spokojnie mogłam powiedzieć, iż Rose mógł szczycić się mianem mistrza całowania. Uwielbiałam czuć jego język wykonujący rozmaite ruchy na moim podniebieniu, które tak bardzo potrafiły mnie podniecić. Czując jego ręce wędrujące po moim ciele, myślałam, że zaraz odpłynę. Znajdując się blisko wokalisty, czułam się wyjątkowo i bezpiecznie. Po chwili, gdy nasze zmysły były już pobudzone, Axl wziął mnie na ręce, a ja oplotłam nogami jego biodra. Podczas gdy mężczyzna przenosił mnie na łóżko, nie zaprzestaliśmy pocałunku ani na moment. Zatracając się w miłosnym akcie, nawet nie zauważyliśmy pierwszych promieni słonecznych, rozprzestrzeniających się za oknem. Wykończeni, położyliśmy się więc obok siebie i nawet nie zorientowaliśmy się, kiedy zmorzył nas głęboki sen.

   Okna mojej sypialni były zasłonięte, więc natrętne słońce, które dzisiejszego dnia świeciło wyjątkowo intensywnie, nie obudziło nas, dopóki sami nie stwierdziliśmy, że nadszedł czas powrotu do życia. Sama czynność wstania z jakże wygodnego łóżka, była cholernie trudna, gdyż towarzyszył jej silny ból głowy. Nie chcąc obudzić Axla, najciszej jak tylko mogłam, wstałam z łóżka i wyciągnęłam ubrania z szafy, po czym udałam się do łazienki. Kiedy wyglądałam już, jak poprzedniego dnia, czyli stosunkowo dobrze, zeszłam do kuchni, aby napić się kawy. Idąc w kierunku wspomnianego pomieszczenia, zauważyłam Slasha, który siedział na kanapie w salonie. Leniwie obracał w palcach kostkę do gry na gitarze i nucił coś pod nosem. Burza loków opadała na jego twarz, odsłaniając jedynie okazałe usta mężczyzny. Widząc gitarzystę, od razu szeroko się uśmiechnęłam. Saul był pierwszym członkiem zespołu, z którym miałam okazję się zapoznać. Był również moim najlepszym przyjacielem. Zawsze, kiedy miałam jakiś problem, mogłam udać się do Slasha i z nim porozmawiać.

   Ponieważ wszyscy pozostali jeszcze spali, chciałam posiedzieć z Hudsonem na pobrudzonej, lecz towarzyszącej nam każdej nocy i wysłuchującej każdej z najbardziej idiotycznych rozmów kanapie. Na palcach cicho podeszłam do Slasha i stojąc za nim, rękami przysłoniłam oczy mężczyzny. Hudson złapał mnie za dłonie i delikatnie przeciągnął mnie przez oparcie niemal rozpadającego się mebla i chwilę później leżałam na gitarzyście, z głową na jego udach.