~ Rozdział 2 ~

You're one in a million

    

   - Alexandro, jak ci minęła noc? - zapytał, odgarniając kosmyk włosów z mojego czoła. Był przy tym czuły i delikatny.

   - Ach, uwierz mi, że jestem okropnie zmęczona. Zasnęłam ze wschodem słońca. Nie brzmi to przyjemnie. Czuję pulsujący ból z tyłu czaszki. Najchętniej pospałabym jeszcze z godzinkę. - Mężczyzna słuchał mnie, jednocześnie przyglądając mi się z dużym zainteresowaniem. Leżąc w tej leniwej pozycji, czułam się idealnie, jednak stwierdziłam, że gdyby nagle Axl zszedł na dół, pewnie okropnie by się zdenerwował. Za wymówkę miała posłużyć mi nasilająca się chęć na wypicie kawy, która momentalnie postawiłaby mnie na nogi. Jednak widząc zatroskaną twarz Slasha nade mną, od razu zapomniałam o każdej innej zachciance. 

   Chciałam przerwać tę ciszę, jednak trzask drzwi któregoś z pokoi, zrobił to, niestety, za mnie. Przestraszona nagłym, głośnym odgłosem, podniosłam głowę i niemalże natychmiast poczułam, jak ból zaczyna się nasilać. Hudson delikatnie podłożył mi pod nią rękę i umieścił z powrotem na pierwotnym miejscu. Pocałował mnie w czoło i gwałtownie obrócił się, żeby zobaczyć, kto wpadł na genialny pomysł hałasowania po wczorajszym, pełnym wrażeń, dniu. Po chwili usłyszałam tylko ciche ,, Kurwa, pojebało cię? ''. Jak się później okazało, to Duff zdenerwowany faktem, iż zgubił paczkę papierosów, trzasnął drzwiami. Między przyjaciółmi nastąpiła wymiana zdań. Kiedy usłyszałam, że McKagan idzie do kuchni, szybko zapytałam:

   - Duff, czy byłbyś na tyle uprzejmy, aby przygotować mi kawę? - Nie usłyszawszy odpowiedzi, chciałam ponowić pytanie, jednak Slash uprzedził mnie, że basista pokiwał aprobująco głową, akceptując prośbę.

   Trzymając dłoń na czole, zastanawiałam się, co przyniesie dzisiejszy dzień. Widziałam, że gitarzysta ciągle mi się przygląda, więc wypaliłam:

   - Wiem, że jest wcześnie rano i nie wyglądam jak jakiś ósmy cud świata, ale czy naprawdę musisz się tak na mnie patrzeć?

   - Przepraszam - powiedział zdołowany Hudson i chwilę później zmienił obiekt swoich obserwacji. Nie przestawał jednak gładzić moich włosów.

   - Nie chciałam cię urazić. Przepraszam, nie mam dzisiaj dobrego humoru, ale nie powinnam wyżywać się na tobie - rzekłam, spuszczając wzrok. - Co się dzieje, Slash ? O czym tak myślisz? - zapytałam, zdenerwowana otaczającą nas ciszą.

   - A o czym mógłbym myśleć?

   - Daj mi chwilę. - Poczułam chęć droczenia się z gitarzystą i chwilę później wygięłam kąciki ust w złośliwym uśmieszku. - Na pewno nie
o przeleceniu jakiejś dziwki, nie o wężach, o Danielsie też nie. Może o… - Potrzebowałam chwili czasu na zastanowienie.

   - Zgadłaś. Nie myślałem o tym, odkąd ze mną tutaj jesteś. - Odgarnął na bok swoje loki, odsłaniając część twarzy.

   - To mógłbyś mnie oświecić? Chyba skończyły mi się pomysły, nim zaczęłam takowe posiadać - odparłam, podnosząc wzrok i patrząc głęboko w oczy mężczyzny.

   - O nas. O tamtej nocy. O każdej wspólnej chwili. Czy nie możesz mi w końcu uwierzyć, że naprawdę cię kocham? - zapytał Saul, wypowiadając wszystko na jednym oddechu. Poczułam się, jakbym stała pod ścianą, bo wiedziałam, że mężczyzna robi mi swego rodzaju wyrzuty. Chciałam coś odpowiedzieć, jednak sam Slash odebrał mi tę możliwość, łącząc nasze usta w pocałunku. Nie byłam w stanie mu się oprzeć. Cholera. Przecież on tak genialnie całował. Zamknęłam oczy i zapomniałam o całym świecie. Czując język Hudsona w swoich ustach, byłam podniecona do granic. Nie byłam w stanie oderwać swoich warg od tak miękkich warg Saula. Cały czar pocałunku prysł, gdy usłyszeliśmy dźwięk pękającego szkła i przeraźliwe jęknięcie. Kiedy od siebie odskoczyliśmy, naszym oczom ukazał się Duff, trzymający, prawdopodobnie oparzoną, dłoń przy ustach. Drugą zaś próbował zetrzeć moją kawę z podłogi. Przerażona spojrzałam na Slasha, jednak on był niezwykle spokojny i zrelaksowany. Spojrzał na klnącego pod nosem basistę i po chwili głośno się roześmiał. Postanowiłam pomóc Duffowi z oparzeniem i chciałam szybko uprzątnąć kawałki szkła rozsypane po dużej części salonu. Kiedy powoli podniosłam się z kanapy i skierowałam swe kroki w kierunku McKagana, mężczyzna rzucił krótko:

   - Nie przeszkadzajcie sobie. Posprzątam to. Swoją drogą pasujecie do siebie – powiedział i uśmiechnął się. – Wyglądaliście naprawdę uroczo – dokończył, po czym udał się do łazienki, aby opatrzyć ranę. Chwilę później trzasnęły jedne drzwi, potem kolejne i kolejne. Domyśliłam się, iż reszta zespołu wreszcie się obudziła. Przecież zbliżała się już dwunasta w południe.

   Usiadłam na kanapie tuż obok Slasha, aby nikt nie pomyślał, iż zastał nas w dwuznacznej sytuacji. Po upływie niespełna minuty na dół zbiegł Axl. Od razu zauważyłam, że ma dobry humor. Jak wspomniałam wcześniej, z moim niestety nie było podobnie. Mężczyzna głośnym cześć przywitał wszystkich, po czym podszedł do mnie i poprosił, abym na chwilę zeszła z kanapy, bo chce mi coś pokazać. Zaciekawiona bez namysłu wykonałam prośbę partnera. Zdziwiłam się, gdy zauważyłam, że Rose usiadł na moim miejscu. Chciałam już zadać pytanie, o co właściwie mu chodziło, jednak w tym momencie wokalista ujął mą dłoń i drugą kładąc na mojej talii, przyciągnął mnie do siebie, tym samym sadzając na swych kolanach. Odwróciłam głowę w jego stronę i popatrzyłam w jego duże, zielone oczy. Nie zwracałam uwagi na pozostałych, którzy kolejno zajmowali wolne miejsca wokół stolika. Chcąc dodać nutę pikanterii trwającej chwili, Axl chwycił mnie delikatnie za podbródek i zbliżył nasze usta do siebie. Nim zdążyłam zamknąć oczy, spojrzałam na Hudsona, który tylko machnął zrezygnowany ręką w moją stronę i odwrócił się. Poczułam się okropnie. Dlaczego on mnie zignorował ? Poczułam chęć odgryzienia się na gitarzyście i całowałam Rose'a coraz szybciej i agresywniej, nie pozwalając aby dotknął mojego języka. Oczywiście Axl był tak uparty, że walczył, dopóki nie dostał tego, czego chciał. W końcu tempo ustabilizowało się, mężczyzna przejechał ręką po moich włosach, po czym zaczął muskać moje wargi, dając nam obojgu uczucie cholernego szału namiętności. Elementem, który zakończył tę piękną scenę, był drobny pocałunek w usta, którym podziękowałam mężczyźnie za wszystko. Kiedy oddaliliśmy nasze głowy od siebie na odległość kilku centymetrów, zauważyłam błysk w oku Axla. Słysząc komentarze pozostałych, oparłam się o pierś mężczyzny, kładąc dłoń obok swojej twarzy. Rose ponownie ujął mój podbródek i popatrzył mi w oczy tak głęboko, że widziałam w nich swoje odbicie. Oczarowana urokiem całej sytuacji, czyli ciszą i wzrokiem wszystkich członków zespołu skupionych właśnie na nas, miałam ochotę, aby czas się zatrzymał. Nagle usta mojego ukochanego zaczęły się poruszać i usłyszałam:

   - Miłego dnia, kochanie. – Krótko mówiąc omal nie zemdlałam, kiedy po wypowiedzeniu tego zdania przy innych z taką pewnością siebie i przekonaniem, że to właśnie do mnie kieruje te słowa, Axl złożył trzy pocałunki na mojej szyi i mocno mnie przytulił.

   Chłopaki chyba też byli zaskoczeni, bo gdy Rudy zapytał, jak im minęła noc, odpowiedzieli dopiero po chwili.

   - Całkiem przyjemnie, o ile mogę powiedzieć tak po jakże męczącej i rozrywkowej dobie - rzucił Steven, przeciągając się na fotelu. Wszyscy rzucali w swoim kierunku spojrzenia, ale nikt nie czuł potrzeby rozmowy. Przez dłuższą chwilę siedzieliśmy w milczeniu. Pomyślałam wtedy, jaka ja jestem niemądra. Kochałam Axla, a pomimo tego, jeszcze niecałe pół godziny temu całowałam się ze Slashem. Najgorszy był jednak fakt, iż nie wiedziałam, który z nich całuje lepiej. Spojrzałam na gitarzystę, którym z zaciekawieniem wyglądał przez okno, zupełnie ignorując wszystkich zgromadzonych w salonie. Znudzona ciszą, postanowiłam posprzątać wciąż rozlaną kawę na podłodze.

   - Przeproszę was na chwilę – powiedziałam, po czym trzymając się za głowę, jęknęłam cicho i starałam się podnieść, aby wreszcie ogarnąć wygląd mieszkania. – Muszę posprzątać te kawałki szkła, bo jeszcze ktoś niefortunnie się skaleczy. - Kiedy ostatkiem sił wstałam na nogi, Axl z powrotem posadził mnie na swoich kolanach.

   - Jakie kawałki szkła? Co się tutaj stało? - zapytał zdziwiony.

   - To moja wina. Alexandra poprosiła mnie o kawę, a ja zbiłem kubek, w której się znajdowała. Już idę to ogarnąć - powiedział Duff i zabrał się do pracy.

   - Jakieś plany na dzisiaj? - zapytał Rose, tuląc mnie do siebie.

   - Zobaczymy – rzucił Izzy. – Jednak ty się lepiej zajmij Alex, bo nie wygląda za dobrze.

   Rzeczywiście, nie czułam się rewelacyjnie, ale to przecież tylko ból głowy. Pokiwałam głową i usiadłam okrakiem na kolanach ukochanego, tak że znów patrzyłam w te jego mądre, zielone oczy. Kiedy poczułam, że podłożył swe dłonie pod moje pośladki, przejechałam ręką po jego rudych włosach i trącając palcem wskazującym nos wokalisty, powiedziałam:

   - Już druga osoba dzisiaj mówi mi, że wyglądam źle. W takim razie idę wziąć prysznic i postaram się unormować swój wygląd, skoro jest aż tak irytujący.

   Stojąc w kabinie i patrząc, jak po moim ciele spływają krople wody, zastanawiałam się, co właściwie przyniesie czas. Byłam tego ciekawa, ale po chwili w pełni się zrelaksowałam i przestałam myśleć o czymkolwiek. Nuciłam jedynie pod nosem Miss You  Stonesów i jeździłam dłońmi z góry na dół, wcierając żel w ciało, którego zapach bardzo podobał się Axlowi.

   Tymczasem w salonie wywiązała się spora konwersacja pomiędzy mężczyznami.

   - Widać, że jesteście bardzo zakochani – zaczął Steven.

   - Rudy, chyba nie musimy ci mówić, żebyś tego... No sam wiesz - kontynuował Duff.

   - Alex jest zajebistą dziewczyną i nie chciałbym być na twoim miejscu, gdybyś ją skrzywdził, albo coś podobnego w ogóle przyszłoby ci na myśl - powiedział Slash, który nareszcie odwrócił się w stronę przyjaciół.

   - Bądźcie spokojni. Nie spierdolę tego. Nawet nie jesteście w stanie pojąć, jak bardzo mi na niej zależy - tłumaczył Rose, jedną rękę kładąc na oparciu kanapy - Widzieliście jakie ona ma ciało? A jak się rusza – kontynuował rozmarzony mężczyzna. Nie wiedzieć czemu, wszyscy wybuchnęli śmiechem. - Co was tak bawi? - zapytał zdezorientowany.

   - Rusza czy…? - zagaił rozbawiony Duff, z siłą tłumiąc w sobie śmiech.

   - Rusza i rucha - zaśmiał się wokalista. – Kobieta ideał. Zresztą wygląd zewnętrzny możecie sami ocenić, a wnętrze? Nikt nie zna jej tak dobrze jak ja. Jest taka wrażliwa, delikatna... Istota o złotym sercu.

   - Skoro jesteś tak zafascynowany tą kobietą, może zaprosilibyście nas do siebie na noc? - zaproponował Steven i od razu zaniósł się śmiechem. - Chyba żaden z nas nie pogardziłby małą orgietką. Prawda, chłopcy? - Wszyscy przytaknęli i wybuchnęli głośnym śmiechem.

   - W takim razie zapytajmy Alex o zgodę - rzucił rozbawiony Rose. W tym momencie weszłam do salonu, niespełna świadoma tego, co wydarzyło się pod moją nieobecność. Kiedy mężczyźni mnie zauważyli, niemal natychmiast zamilkli i odwrócili się w moją stronę. Popatrzyłam na nich z uśmiechem i wskoczyłam na kanapę, siadając pomiędzy Axlem a Slashem. W chwili, gdy zauważyłam, że mężczyźni bezustannie się we mnie wpatrują, zapytałam:

   - Coś nie tak? - uśmiechając się przy tym zalotnie.

   - Wyglądasz czarująco - powiedział wokalista, a reszta szybko potwierdziła, jakby obawiała się zmiany tematu. W podzięce pocałowałam mężczyznę w policzek i siadając bokiem, oparłam się o jego ramię. - Połóż się, jeżeli tak będzie ci wygodniej. Trzeba dbać o zdrowie.

   - Nie ma tutaj na tyle miejsca, abym się położyła.

   - Ależ jest. Spróbuj i zobacz sama - nalegał mężczyzna. Tak więc położyłam głowę na nogach partnera, a nogi podwinęłam nie chcąc przeszkodzić Saulowi, który wydawał się być na mnie obrażony. Kiedy jednak poczułam dłonie Hudsona, które delikatnie chwyciły moje nogi w łydkach, pozwoliłam, aby położył je na swoim ciele. Zauważyłam, że mężczyźni jeszcze intensywniej mi się przyglądają. Przytłoczona wpływem społeczeństwa, także po sobie spojrzałam. Miałam na sobie jedynie majtki w kolorze lśniącej czerni z matowego materiału, tak więc moje długie nogi były odsłonięte, oraz koszulę Rose'a, którą zapięłam raptem na trzy guziki i to w dodatku opuszczając jedną dziurkę, dzięki czemu była ona źle założona. Jednak nie przejmowałam się tym za bardzo, gdyż wyglądała naprawdę efektownie. Włosy związałam w kłosa. Axl bardzo lubił tę fryzurę, która, jak mówił idealnie podkreślała łagodny wyraz mojej twarzy. Cały mój wygląd spowodowany był tym, iż kompletnie nie wiedziałam, gdzie w nocy porozrzucałam wszystkie moje ubrania. W poszukiwaniu biustonosza przerzuciłam cały pokój do góry nogami, lecz nigdzie go nie znalazłam. Tak więc można powiedzieć, iż byłam prawie naga. W sumie tyle par oczu skupionych na mojej skromnej osobie, delikatnie mnie podniecały. Nie miałam nic przeciwko temu, więc nie upomniałam żadnego z mężczyzn.

   Kiedy ułożyłam się już tak, że było mi bardzo wygodnie, poczułam ręce dwójki mężczyzn na moim ciele. Slash delikatnie dotykał moich nóg, czasami składając pocałunek na mojej stopie, a Axl zajmował się całą resztą. Czułam się genialnie. Zaciekawiona, co właściwie wydarzyło się, gdy ja próbowałam doprowadzić się do porządku, zapytałam :

   - W czym wam przeszkodziłam? Rozmawialiście o czymś, proszę, kontynuujcie - zagaiłam.

   - Chłopaki zaproponowali, abyśmy się zrelaksowali. – Zmarszczyłam brew, nie do końca rozumiejąc słowa ukochanego.

   - Axl chyba chce powiedzieć, że chciałby spędzić z tobą czas w sypialni - rozjaśnił Slash, wodząc palcami po moich nogach. Uśmiechnęłam się i spojrzałam na Rose'a. Ten uśmiechnął się i nachylił mi się do ucha z zapytaniem:

   - To jak będzie? - powiedział, delikatnie mrucząc. – Oddasz mi się dzisiaj?

   - A jak myślisz? - odpowiedziałam i pocałowałam mężczyznę. Wtedy już doskonale wiedział, iż cały mój czas przeznaczę tylko dla niego.

   - Tak więc, gentlemens, przepraszam, ale my musimy się oddalić - powiedział Axl, biorąc mnie na ręce. 
Kiedy zmierzaliśmy w kierunku sypialni, usłyszałam tylko zrezygnowany głos Izzy'ego:

   - A co z nami?

   Zaśmiałam się i odgarnęłam włosy wokalisty za ucho. Kiedy już trafiliśmy do pokoju, wiedziałam, iż będzie to szalony stosunek. Oboje byliśmy podnieceni do granic. Rose zaczął mnie całować, jednocześnie pozbawiając nas ubrań. Kiedy leżałam na łóżku, pozostając zaledwie w znikomej części bielizny, do sypialni wpadli pozostali członkowie zespołu. Slash zagwizdał, a pozostali zaczęli klaskać, gratulując szybkiego zwrotu akcji. Westchnęłam zawiedziona i chwyciłam koszulę mężczyzny, którą musiałam znowu na siebie założyć. Axl zapytał przyjaciół z wyrzutem:

   - Co wy tu, kurwa, robicie? Nie wiecie, że się puka? Drzwi były zamknięte, więc jakim prawem pchacie tutaj swoje, jebane, dupska? - podniósł ton i popukał się w czoło, po czym usiadł obok, obejmując mnie ramieniem.

   - Oj, biedny Axl zdążył się już podniecić, a my mu przeszkodziliśmy. Przepraszamy Rudzielcu - powiedział Saul z udawanym poczuciem winy, mierzwiąc włosy wokalisty.

   - Spierdalaj - rzucił tamten bardzo zdenerwowany.

   - Rose, nie denerwuj się, my tylko przyszliśmy, bo stwierdziliśmy, że zaproszenie na wspólny seks jest ciągle aktualne - powiedział Duff, opierając się o drzwi.

   - Co? - rzuciłam nagle z niedowierzaniem. – Co? O czym wy, kurwa, mówicie?! - krzyknęłam zdenerwowana. – Ty świnio! - uderzyłam Axla w twarz, po czym rzuciłam w niego koszulą i owinięta kołdrą skierowałam się do drzwi. Obejrzałam się za siebie i zauważyłam, że mężczyzna trzyma się za policzek i próbuje pójść za mną, jednak gdy zbliżył się do drzwi, trzasnęłam nimi tuż przed jego nosem. Usłyszałam tylko kurwa, Alex, poczekaj!, ale ja nie miałam zamiaru z nim rozmawiać. Co to w ogóle za idiotyczny pomysł? Ach, zapomniałam. Mieszkałam z piątką niby dorosłych mężczyzn, którzy zachowywali się jak dzieci. Nie miałam pojęcia, gdzie mogłabym się udać, więc wróciłam do salonu. Byłam na siebie wściekła, bo gdybym wiedziała, gdzie są moje ubrania od razu wyszłabym z domu, a tak ciągle musiałam z nimi przebywać. Opadłam na kanapę i czekałam tylko, aż mężczyźni zejdą na dół. Co za głupie wahania nastroju. A zresztą. Trzeba im to wybaczyć. Tacy już są, a moim obowiązkiem jest to zaakceptować. Wspomniałabym coś o szacunku do siebie, ale lepiej będzie jak to pominę.

   Nie minęło pięć minut, gdy dołączył do mnie zespół. Siedzieliśmy przez chwilę w milczeniu. Przez cały ten czas Axl próbował się do mnie przysunąć, jednak ja za każdym razem podciągałam nogi coraz bardziej pod podbródek. Bardzo chciałam, żeby mnie przytulił, ale z drugiej strony ciągle byłam na niego zła. Spojrzałam na niego i dostrzegłam, że jest smutny. Zawsze, gdy widziałam go w takim stanie, nie potrafiłam się powstrzymać i po prostu go przytulałam. Tak zrobiłam i w tym momencie. Przysunęłam się w kierunku zrezygnowanego mężczyzny, podniosłam jego prawą rękę i położyłam na swoim boku. Sama wtuliłam się w niego i przemilczałam wszystko. Sam Rose doskonale wiedział, co myślę i również się nie odezwał. Położył swój podbródek na czubku mojej głowy i siedzieliśmy tak kolejne kilka minut w ciszy. Czasami przerywał ją odgłos odpalanego papierosa.

   - Alex, nie denerwuj się tak. Wiesz jacy jesteśmy, to były tylko żarty - rzucił niepewnie Izzy.

   - Kto wpadł na taki genialny pomysł? - zapytałam, udając obojętność i brak zainteresowania całą rozmową.

   - Nie wiń o to Axla – powiedział Duff. – My nawet sami nie wiemy, kto zaproponował coś takiego. A zgodzić się, wiadomo, zgodziliśmy.

   - Jesteście niemożliwi - zaśmiałam się. – Nie dzisiaj, głowa mnie boli - dodałam po chwili, prowokując śmiech wszystkich.

   - Ej, kochanie, coś mi obiecałaś - zamruczał wokalista.

   - A bardzo ci zależy? - zapytałam, obdarowując mężczyznę czułym pocałunkiem.

   - Cholernie - odparł, chcąc otrzymać jeszcze odrobinę czułości.

   - Jak będziesz grzeczny to się zastanowię – zaśmiałam się zalotnie, odwracając głowę i spoglądając w kierunku pozostałych.

   - Ja mogę być jedynie niegrzeczny – wyszeptał stosunkowo głośno Rose i wziął mnie na ręce.